Zowel aan de prins als de prinses.
De eerste keer, bij de prinses , was nou niet meteen een succesnummertje...
Man, het deed gewoon pijn. Daar kwam dan nog eens bij dat mevrouw steeds opnieuw in slaap viel en haar gewicht bleef dalen.
Ik weet nog goed dat de vroedvrouw die me tijdens mijn laatste nacht op de kraamkliniek bij stond (en me door mijn babyblues doorhielp) me verzekerde dat wanneer ik thuis, in mijn eigen zeteltje zou zitten, de borstvoeding vast veel beter ging.
En gelijk had ze. De prinses dronk zoals ze voordien nooit had gedaan en toen , op dat moment, voelde ik me echt een mama. Ik was zo trots dat het lukte.
De prinses was een makkelijke eter, ze hapte mooi aan en liet er al snel gelijke tijden tussen. Uiteraard waren er de groeispurtjes, maar die nam ik er graag bij.
Uiteindelijk na een maandje of drie, kreeg ik plots hevige stekende pijn in mijn beide borsten. Verdict; ik had langs beide kanten een serieuze borstontsteking.. Samen met de moedermelk kwam er ook etter en bloed mee. Ik moest blijven voeden of afkolven, want de borsten moesten zeker leeg geraken in het genezingsproces. De dokter verzekerde me dat ik de melk aan de prinses mocht blijven geven.. Maar kom op, ik weet niet of je ooit al eens een flesje melk zag, waarin ook gele etter en rood bloed zat... dat geef je ECHT NIET AAN JE BABY!
Dit afkolven en weggieten stimuleerden de aanmaak van melk niet bepaald. Na twee weken had ik bijna niets meer en is de borstvoeding dus ook gestopt. Veel vroeger dan ik had voorzien.
Enkele jaartjes later kwam de prins. Ik telde gewoon af naar de borstvoeding. Ik had zo veel zelfvertrouwen dat ik zeker wist dat het nu wel vanaf de kraamkliniek goed zou komen. En ja hoor, De prins werd op mijn buik gelegd en meteen deed hij een heuse Breast Crawl . De prins had natuurlijk nog energie met hopen want tijdens de bevalling had hij weinig geleden. Vanaf aankomst in de kraamkliniek tot het moment dat ik hem vasthield, was er amper een kwartier verstreken.
Hij dronk meteen al super goed en dat is zo gebleven. Toen hij op amper 3 maanden al 2 tandjes had dacht ik wel eventjes: oei! Maar geloof me, dat voel je dus niet :-)
Uiteindelijk heb ik het volgehouden tot hij een dik half jaar was.. Toen was het met mijn werkomstandigheden niet langer te combineren.
Tijdens de borstvoeding, had ik vaak leuke ideetjes en bedenkingen... quotes die in me opkwamen en waarschijnlijk voor anderen erg herkenbaar zijn.. een tijdje geleden heb ik ze eindelijk eens opgeschreven ;-)
Veel plezier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten